بوتیمار در واقع از دسته مرغان افسانه ای در ادبیات پارسی است که به خسیسی شهرت ویژه ای پیدا کرده است. در افسانه ها گفته میشود این پرنده بیشتر عمر خود را در تشنگی به سر می برد و زمانی هم که به رودخانه یا دریا می رسد غم بسیاری می خورد که مبادا آب دریا تمام شود و او از تشنگی بمیرد.

امروزه از بوتیمار با نام های دیگری از جمله کیلان، غم خورک و مرغ غصه نیز یاد می کنند. با وجود اینکه از بوتیمار به عنوان مرغی افسانه ای یاد شده اما در حقیقت بوتیمار گونه ای بلند پایان بوده و در خانواده حواصیل ها جای می گیرد.

تا به امروز بیش از پانزده گونه از این پرنده شناخته شده و دو زیر گونه آن نیز در کشور ما ایران به همین نام شهرت یافته اند که در سیستان و سواحل خزر در میان نیزار و باتلاق ها زندگی می کنند و با نام بوتیمار کوچک نامیده می شوند.

عباس زرین قلم – فعال محیط زیست